#AMGblog

Bezpieczna jazda… Większość kierowców uważa się za naprawdę wysokiej klasy specjalistów w prowadzeniu auta, bo prawo jazdy maja od dziesiątek lat, bo przejechali setki tysięcy kilometrów, bo praktykują codziennie, bo mieli różne sytuacje, zarówno podczas jazdy w mieście jak i na tzw. trasie i to wszystko sprawiło, że przecież są bardziej doświadczeni od innych i to oni mogliby uczyć bezpiecznej jazdy, a nie być jej uczeni. A tym czasem w moim odczuciu boimy się osmieszenia, odkrycia naszych słabych punktów, nie lubimy gdy nam się wskazuje błędy, gdy nas się instruuje, poucza, poprawia. Nie tolerujemy krytyki, nawet tej konstruktywnej, uwagi odbieramy jako atak na samych siebie, a propozycje zmiany czegoś, jako daleko idące próby ingerencji w naszą osobowość. Reasumując, nasza mentalnosc kulturowa sprawia, ze nie lubimy czuć się gorsi od innych i tak odbieramy szkolenia doskonalace, a to błąd, bo w wielu kulturach ceni się ludzi, którzy potrafią się przyznać do własnych słabych punktów i nad nimi pracuja. Tak się buduje charakter, umiejętności, doświadczenie. Na zakonczenie jeden mały zyciowy przykład, ktory daje nadzieje, ze sie to zmieni, przyklad pracodawcy i potencjalnego pracownika. Lata temu oferty pracy (związane z prowadzeniem samochodu sluzbowego) zawierały wymog: prawo jazdy kat.B, następnie ewoluowalo to w stronę: wymagane czynne prawo jazdy kat.B, później coraz częściej zaczęły sie pojawiać wymogi: czynne prawo jazdy kat.B i brak punktów karnych na koncie. Dzisiaj czasem pojawiaja sie juz ogloszenia: eymagane czynne prawo jazdy kat.B, bezwypadkowa historia, brak punktów karnych na koncie. Jak widać idzie to w coraz bezpieczniejsza strone. Wybierajac pomiedzy dwojgiem pracownikow, z ktorych jeden wpisalby w dokumentach, iz odbyl szkolenie z bezpiecznej jazdy, zdecydowalabym sie na wlasnie tego, bo to nie tylko podwyzsza jego umiejetnosci jazdy, ale rowniez, pokazuje cenne cechy charakteru, niezwykle istotne i wartosciowe. Mam nadzieję, że pewnego dnia w ogłoszeniach obok dopisku: mile widziane potwierdzenie umiejętności językowych certyfikatem, pojawi się takze: mile widziany kurs bezpiecznej jazdy. A nam wszystkim życzę więcej pokory i chęci samosprawdzenia i doskonalenia sie.

Lata temu mój mąż złamał nogę, a ja robiłam za kierowcę. Gdy na ul. Rybnickiej w Gliwicach miałam 80 km na liczniku zaczął na mnie krzyczeć, że powinnam zwolnić. Moja odpowiedź brzmiała, że nie mam czasu zerkać na licznik. Tak, jestem najgorszym kierowcą świata, choć wydaje mi się odwrotnie: jestem mistrzem szos. A ja wpadłam w rutynę, „bo przecież mam już papierek”, a tak w ogóle to na kursy powinni trafiać tylko ci, którzy stracili je za swoje drogowe przewinienia. Efekt? Tak się obraziłam na męża, że teraz każę się wszędzie wozić.